Prolog

Raport nr 58 z 30.09.2012

W ciągu ostatnich kilku tygodni, odnotowano kilka niezwykłych wydarzeń z udziałem osób w wieku między 20 –25 lat. Wszystkie miały miejsce w okolicach Kostrzynicy w Polsce. Badania aparaturą do wykrywania "białej mocy", potwierdziły dość silne jej nagromadzenie w tamtej strefie. Na Ziemi odkryto tylko kilka takich miejsc lecz są one raczej niezamieszkane. Z innych układów  słonecznych dotarły do nas informacje o podobnej aktywności w ostatnich czasach. Nie mamy jeszcze pewności, co to może oznaczać, ale mamy przeczucie, że ma to związek dziwnymi wydarzeniami z udziałem Istot. Sprawę przejmie agent Andrew McCartney.

Załączniki:
– wycinki z gazet opisujące wydarzenia z ostatnich tygodni
– wyniki badań aparatury do wykrywania "białej mocy"
– akta agenta Andrew McCartney'a

                                                                                                             Agent Jo Lorson

Akta
Imię: Andrew
Nazwisko: McCartney
Pochodzenie: Londyn, Anglia
Data urodzenia: 14.05.1948 r.
Rodzice: matka Leonor z domu Helston, ojciec Henry McCartney
Stan cywilny: kawaler
Status: aktualnie Mag poziom 6
Ranga: Agent stopnia 3 – uprawnienia specjalne nr 1
Uwagi: brak
Inne: Jest jednym z naczelnych magów Wielkiej Brytanii

–Dobra. Jedź do Polski. Cel wyprawy masz w teczce. Przyjemnej podróży.

***

– To zobaczmy ten cel.
Mężczyzna otworzył szarą teczkę, leżącą na kolanach. Zaszeleścił kartkami i wyjął kopertę.
– Gabriela Bochowiecka, lat 22, studentka AWF w Warszawie. Ciemnogranatowe włosy, fioletowe oczy o kocim kształcie. Hmm – zamyślił się. – Ma urodę typową dla czarodziejek, a jakoś nie widzę, by coś tu wspomniano o talencie magicznym. Trochę to dziwne. Zobaczmy, co ich tak w niej zaciekawiło.
Wyjął fragment gazety sprzed tygodnia. Nagłówek głosił: Cud w zawalonej jaskini!
" Dnia 22 września o godzinie 14:32, zawaliło się wejście do niewielkiej jaskini parę kilometrów od miejscowości Kostrzynica. Uwięziona tam została studentka Warszawskiego AWF ‘u. Pomoc wezwali jej koledzy ze studiów, którzy razem z nią udali się zwiedzić jaskinię w ramach badań nowych miejsc turystycznych. Po kilkunastu minutach zjawiła się grupa strażaków. Jednak brak odpowiedniego sprzętu, przedłużył całą akcję do kilku godzin. Wszyscy tracili nadzieję. Gdy w końcu po pięciu godzinach zdołano bezpiecznie odkopać wejście i zabezpieczyć je na tyle, by grupa ratunkowa mogła wejść, nikt już nie wierzył, że Gabriela wyjdzie z tego cało. To, co zobaczyli ratownicy, zaskoczyło ich na tyle, że pozwolili wejść do jaskini grupie reporterów. Dziewczyna była cała i zdrowa, wokół niej jaśniała bladoniebieska bariera, która utrzymywała dla niej  tlen i nie pozwoliła przywalić jej guzem.
– To było niesamowite. Wokół niej jaśniała błękitna powłoka. Ona wydawała się nie być przytomna... – powiedział jeden z ratowników.
I tak było. Dziewczyna odzyskała przytomność dopiero na oddziale intensywnej opieki. Wszyscy sądzili, że jednak posiada jakieś magiczne moce. Okazało się, że dziewczyna nic nie wie o żadnej barierze i nie potrafi czarować. Zagorzali jej „fani” uważają jednak, że posiada ona ukryty talent. Albo ktoś ja osłonił, albo posiada jakieś moce...."
– Czemu nie.... Muszę ją odwiedzić.
Następnego dnia rano mężczyzna udał się do domu Gabrieli. Zapukał delikatnie i po chwili otworzyła mu ciemnowłosa dziewczyna.
– Dzień dobry – powiedziała. – Kim pan jest?
– Jestem Andrew McCartney, mag z rządu brytyjskiego. Zainteresowało mnie to, co ci się ostatnio przytrafiło – mówił z wyraźnym brytyjskim akcentem.
– Ma pan na myśli wypadek w jaskini? – spytała, choć wiedziała, że tak.
– Tak – odpowiedział krótko.
– Co w tym interesującego? Zasypało wejście, a potem mnie odkopano – powiedziała, wydając się znużona opowiadaniem tego w koło. –  Świetnie pan mówi po polsku  – zmieniła szybko temat.
– To magia. Taka sama jak ta, której użyłaś w jaskini – powiedział, uśmiechając się uroczo.
– Ja nie potrafię czarować! – powiedziała rozdrażniona. Przez całe dzieciństwo koledzy i koleżanki, próbowali sprawić, by jakoś zaczęła czarować. W końcu tak wygląda – jak czarownica.
– Pozwól mi to sprawdzić . To nic nie boli. – Próbował ją mimo wszystko nakłonić.
– Nie. Nie i już! Nie jestem królikiem doświadczalnym  – złościła się. – Do widzenia. –  Chciała zamknąć drzwi, ale on zatrzymał je ręką.
– To chociaż powiedz mi, czy wydarzyło się coś dziwnego, niezwykłego ostatnio?
– Nie. Do widzenia. – Zatrzasnęła drzwi.
– Och. Ciężko – westchnął  i poszedł.
Dziewczyna rozdrażniona usiadła na kanapie. Kot wskoczył jej na kolana. Spojrzała na niego i coś zaczęło się jej przypominać. Miała wrażenie, że jednak ostatnio wydarzyło się coś dziwnego...